Grammostola rosea

Ptasznik ten został sklasyfikowany w 1837 przez Walckenaer'a. Inne nazwy to: Grammostola spatulata, Grammostola spatulatus, Phrixotrichus roseus, Phrixotrichus spatulata, Phrixotrichus rosea. Po polsku zwany jest ptasznikiem chilijskim różowym, a po angielsku Chilean rose tarantula. Do dzisiaj trwają spory na temat nazewnictwa tego gatunku. Niektórzy badacze uważają, że G.spatula i G.cala to odmiany barwne G.rosea. Na wolności żyje w Argentynie, Boliwii i Chile.

Gatunek ten dorasta do 6cm (15cm z odnóżami). Jest to ptasznik długowieczny, samice dożywają niekiedy 20 lat, a samce około 7; po ostatniej wylince żyją do ok. 2 lat. Samce i samice są podobnie ubarwione. Głowotułów z różowym połyskiem, ciało gęsto owłosione, pokryte beżowymi włoskami.

Ptasznik ten wymaga terrarium o wymiarach 30/30/20cm (dł./szer./wys.). Jako podłoże można użyć włókna kokosowego, lub torfu kwaśnego. Można włożyć skorupę kokosa, lub doniczkę, w której pająk urządzi sobie kryjówkę. Na dno terrarium kładziemy płaską miseczkę z wodą. Odpowiednią temperaturą dla tego gatunku jest 20-25°C, nocą może spaść do 20°C. Wilgotność powinna wynosić około 65%, uzyskujemy ją zraszając terrarium wodą co parę dni.

Pająka karmimy różnymi owadami, jak świerszcze, koniki polne itd., młodym podajemy larwy mączniaka młynarka, albo wylęg świerszczy. Dorosłemu, wyrośniętemu osobnikowi można raz na jakiś czas podać mysz. Grammostola rosea znane są z tego, że po obfitym posiłku mogą bardzo długo pościć.

Rozmnażanie nie sprawia większych problemów, po około 6-8 tygodniach po kopulacji samica składa kokon, z którego po 3-4 tygodniach wylęgają się pajączki (nimfy). Są ona bardzo małe i niezwykle długo rosną.

Grammostola rosea są zazwyczaj łagodne, rzadko wyczesują włoski z odwłoka, a już bardzo rzadko kąsają. Wolą uciec, niż atakować. Jad tego gatunku jest stosunkowo słaby. Po ewentualnym ukąszeniu należy spożyć wapno i przeczekać.To jest treść strony.
Ma kilka wierszy
I może nawet mieć różne kolorki