Lasiodora parahybana

został sklasyfikowany przez Mello-Leitao w 1917 roku. Jego polska nazwa to Ptasznik olbrzymi. Inne nazwy tego gatunku to: Brazilian Salmon Pink Birdeater, Brazilian Salmon Tarantula (obie nazwy angielskie), sklipkan parahybsky (nazwa czeska). Należy do podrodziny Theraphosinae. Na wolności żyje w lasach deszczowych Brazylii, gdzie kopie głębokie nory.

Ubarwienie tego pająka być może nie zachwyca. Młode są różowe z nieco ciemniejszym odwłokiem. Dorosłe przeważnie czarno-brązowe z podłużnymi jasnymi paskami na rzepce i goleni, czerwonawo-brązowe włoski na odwłoku. Dość często mylony z Brachypelma albopilosum. Pająk osiągający bardzo duże rozmiary. Samica osiąga ok. 10 cm ciała, samiec ok. 7 cm. Z odnóżami nawet do 25 cm. Samica żyje ponad 15 lat, samiec do roku po ostatniej wylince.

Terrarium dla tego gatunku powinno być dość duże. Dobrym rozwiązaniem będzie lokum o wymiarach 40x40x30 (dł./szer./wys.). Jako podłoże stosujemy torf, lub włókno kokosowe o dość grubej warstwie, gdyż pająk ten lubi kopać i przebudowywać swoje mieszkanie. Do terrarium można wstawić miseczkę z wodą, pająk sporadycznie będzie jej używał, dodatkowo pomaga ona trzymać wilgotność. Możemy również wstawić kryjówkę dla ptasznika (połówka kokosa, albo ceramiczna donica wkopana w ziemię). Temperatura u tego gatunku powinna utrzymywać się na poziomie 23-30 C. W nocy można robić kilkustopniowe spadki. Wilgotność winna wynosić ok. 75-80%.

Młode osobniki karmimy mącznikami, pinkami, wylęgiem świerszczy, tudzież muszką owocówką. Podrostki świerszczami, karaczanami. Dorosłym podajemy wszystkie duże bezkręgowce. Raz na jakiś czas można skarmić mysz, jednak nie często.

Rozmnażanie stosunkowo łatwe. Dojrzałych partnerów należy obficie nakarmić, aby samica nie pożarła swego konkubenta. Dorosły samiec ma na pierwszej parze odnóży haki służące do przytrzymania chelicer samicy podczas próby zapłodnienia, oraz bulbusy na nogogłaszczkach, w których trzyma nasienie. Około 2-3 miesiące po kopulacji samica składa kokon. Mniej więcej 40 dni później znajdują się w nim nimfy I. Miesiąc później kokon opuszczają nimfy II, które w ciągu 70 następnych dni wylinieją i staną się pająkami. W kokonie nierzadko można naliczyć ponad 1000 jaj (rekordowo ok. 2000).

Pająk ten nie posiada silnego i toksycznego jadu, lecz rekompensuje to wstrzykiwaną ilością i dużymi chelicerami. Wyczesuje włoski parzące. Aktywny głownie w nocy. Polecany dla początkujących hodowców.