Psalmopoeus irminia

Gatunek ten po polsku zwany jest Ptasznikiem wenezuelskim, gdyż na wolności zamieszkuje wilgotne lasy tropikalne Wenezueli. Aktywny głównie nocą. Został sklasyfikowany w 1994 przez Saagera. Należy do podrodziny Aviculariinae.

Osiąga 5,5cm (z odnóżami 13cm). Samica żyje około 15 lat, samiec dużo krócej. Pięknie ubarwiony ptasznik. Dojrzałe samce i samice różnią się znacznie wyglądem. Samica jest większa. Barwą podstawową jest czerń, na odwłoku pomarańczowy wzór, a na końcu odnóży pomarańczowe wstawki. Samiec jest czarno-szary, pokryty ciemno siwymi włoskami, bez wzoru na odwłoku, nogi bardzo gęsto owłosione. Niedoświadczony terrarysta może go pomylić z Psalmopoeus cambridgei.

Odpowiednie terrarium dla tego gatunku to 20/20/40 (dł./szer./wys.) Jako podłoże nadaje się włukno kokosowe, albo torf kwaśny. Na dno można położyć kawałki kory, lub mech. Terrarium należy koniecznie wyposażyć w konary, wokół których ten nadrzewny ptasznik zrobi sobie gniazdo. Można posadzić rośliny z rodziny Scindapsus. Temperatura powinna wynosić 25-28°C, a wilgotność około 80%.

Młode osobniki karmimy pinkami (można je bez problemu dostać w każdym sklepie wędkarskim w niektórych ciężko jest je dostać w zimie) trochę większe mączniakami i małymi świerszczami. Podrośnięte już osobnik karmimy sporymi świerszczami i mączniakami oraz średnimi drewno jadami. Ptasznik te powinny sobie poradzić również z karaczanami. Dorosłe już osobniki karmimy kilkoma świerszczami czy szarańczami. Częstotliwość karmienia zależy od wieku pająka. Młode ptasznik karmimy nawet, co 2-3 dni. Dorosłe osobniki wystarczy karmić raz lub dwa razy w tygodniu, natomiast, jeśli posiłek był bardzo obfity pająk może nie jeść nawet przez miesiąc

Ptasznik ten rozmnaża się stosunkowo łatwo. Samiec ma na przedniej parze odnóży haczyki, a na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne (bulbusy). Należy dobrze nakarmić ptaszniki przed kopulacją. W kokonie (który samica prawdopodobnie wplecie w ścianki gniazda) znajduje się do 180 pajączków. Kokon wytwarzany jest po 6-10 tygodniach, a można go otworzyć już po po około 3 tygodniach. Młode są dość duże, jedzą bardzo dobrze, a dojrzałość, przy dobrym karmieniu, osiągają po około 1.5 roku.

Jad tego gatunku nie jest toksyczny. Ptasznik ten nie wyczesuje włosków parzących, nie jest agresywny, lecz bardzo drażliwy. Jest piekielnie szybki (o czym się nieraz przekonałem), oraz bardzo dobrze skacze (nawet do 20cm).