Psalmopoeus cambridgei

został sklasyfikowany i opisany w 1895 roku przez Pocock`a. Jego polska nazwa to ptasznik trynidadzki, czasami jest również nazywany "myśliwym z Trynidadu". Jest gatunkiem endemicznym, występuje tylko na wyspie Trynidad.

Dorasta do 7-8cm ciała, a z odnóżami może mieć nawet 18cm. Samce są mniejsze niż samice i zazwyczaj nie przekraczają 5-5,5cm ciała. Dorosłe samice są koloru oliwkowo-zielonego. Na odwłoku widoczny jest czarny wzór, a na stopach posiadają pomarańczowe wstawki. Samce są bardziej oliwkowo-szare, a wzór na odwłoku nie jest tak wyraźny jak u samic. Młode są czarne, na odwłoku posiadają żółto-czarny wzór a na odnóżach żółte plamki. Wraz z kolejnymi wylinkami zmieniają swoje ubarwienie na ubarwienie dorosłych osobników. Jego budowa jest charakterystyczna dla gatunków nadrzewnych, tzn. posiada długie, mocne kończyny oraz wydłużony odwłok. Dzięki temu ptaszniki te potrafią doskonale się wspinać.

Gatunek ten jest bardzo szybki i doskonale skacze. Często zdarzają się osobniki agresywne, dlatego podczas manipulacji w terrarium należy zachować ostrożność. Psalmopoeus cambridgei nie posiada silnego jadu, a jego ukąszenie zwykle kończy się silnym bólem i opuchlizną w miejscu ukąszenia. Nie wyczesuje włosków parzących z odwłoka, co jest dość istotne dla alergików. Aktywny jest głównie w nocy, jednak można go również zobaczyć w dzień.

Terrarium powinno być wysokie ze względu na nadrzewny tryb życia pająka. Odpowiednia wysokość to 30-40cm. Podstawa może mieć wymiary około 25x20cm. Na główny wystrój terrarium powinny się składać mocne konary do wspinania, które posłużą pająkowi również jako podstawa do budowy gniazda. Ptaszniki z rodzaju Psalmopoeus wytwarzają duże ilości pajęczyny, a ich gniazda wyglądają jak tunel zaczynający się przy ziemi i biegnący do góry. Często do sieci przyczepiają fragmenty ściółki. Jako podłoża używamy kwaśnego torfu, mieszanki torfu z piaskiem (w proporcji 1:1), lub włókna kokosowego. Ważne jest, aby utrzymywało ono odpowiednią wilgotność, która powinna wynosić 65-75%. Na ściany terrarium można dać gips, w którym umieszczamy kawałki kory itp., dzięki czemu zwiększymy powierzchnię życiową pająka. Jeśli w domu panuje wysoka temperatura to ogrzewanie nie jest konieczne. Optymalna temp. dla ptaszników to 24-26°C, można je jednak hodować też w niższej lub wyższej. Jeśli chcemy ogrzewać terrarium, to najlepiej stosować czerwone żarówki o słabej mocy, których światła pająki nie widzą.

Ptaszniki te w niewoli karmimy świerszczami, drewnojadami, mącznikami, karaczanami, szarańczą i muchami. Dorosłemu osobnikowi można również podać od czasu do czasu małą mysz, która powinna mu wystarczyć nawet na miesiąc. Małe ptaszniki karmi się wylęgiem świerszczy, pinkami i kawałkami mączników. Należy przyjąć zasadę, że pokarm dla pająka nie powinien być większy niż jego karapaks.

Rozmnażanie tego gatunku jest dość łatwe. Przed dopuszczeniem do siebie pająków należy parę dobrze nakarmić. Samiec nawołuje samicę, bębniąc przednimi kończynami o podłoże. Jeśli samica odpowiada mu tym samym, najczęściej po chwili dochodzi do kopulacji. Trwa krótko, około minuty, po czym samiec szybko ucieka, aby uniknąć zjedzenia przez partnerkę. Samica wytwarza kokon po około dwóch miesiącach, w którym jest 100-300 jajeczek. Należy jej go wtedy odebrać, aby uniknąć zniszczenia przez nią kokonu. Poza tym ze sztucznie inkubowanego kokonu wylęga się większa ilość młodych. Kokon otwieramy po 2-3 tygodniach. Nimfy po przejściu dwóch wylinek stają się normalnymi pająkami. Wtedy też zaczynamy je karmić i należy je rozdzielić do osobnych pojemniczków. Rosną szybko, a dobrze karmione osiągają dojrzałość płciową nawet po 1-1,5 roku.